Da’wah in het Westen

Alle lof is aan Allah, en moge Salaat en de Salaam met de Boodschapper van Allah zijn, en vervolgens:

Weet, mijn Moslim broeder, dat het van de fundamenten van de Religie, de Islam is, om de Taghut te verwerpen, en dit is de helft van de Tawheed; de andere helft is het geloof in Allah, zoals Allah, de Allerhoogste, heeft gezegd:

“Wie niet gelooft in de Taghut en gelooft in Allah heeft zeker een stevig handvat vastgegrepen.”
[Surrat al-Baqarah, 256]


En van het ongeloof in de Taghut komt het volgende: (je moet) afstand nemen met betrekking tot elke connectie met Kufr en zijn mensen, en je dient ze te haten, en vijandigheid aan hen te tonen, zoals Allah, de Allerhoogste zegt:

“Voorzeker, er is voor u een goed voorbeeld in Ibraheem en hen die met hem waren, toen zij tegen hun volk zeiden: “Waarlijk, wij zijn vrij van jullie allen en van wat jullie naast Allah aanbidden. Wij verwerpen jullie. En tussen jullie en ons is een eeuwige vijandigheid en een haat ontstaan totdat jullie geloven in Allah alleen.” ”[Surrat al-Mumtahanah, 4]


Sheikh ul Islam Ibn Taymiyyah (rahimahu Allah) heeft gezegd: “Want Allah, ‘Azza wa Jal, heeft ons geboden om de weg van Ibraheem, ‘alayhi as-salaam, en zij die met hem waren, te volgen, omdat zij hun Bara’ah (onschuld, ontbreken van elke connectie) jegens de Mushrikeen, en wat zij naast Allah, ‘Azza wa Jal, aanbaden, verkondigden, en Al-Khalil (Ibraheem, ‘alayhi as-salaam) zei: “Ik ben vrij van wat jullie aanbidden, behalve van de Ene die mij geschapen heeft. Voorzeker, Hij zal mij leiden,” en het hebben van Bara’ah is het tegengestelde van het hebben van loyaliteit, en de basis voor Bara’ah is haat, en de basis voor loyaliteit is liefde, en dit is omdat de realiteit van de Tawheed betekent dat je niemand anders dan Allah, ‘Azza wa Jal, liefhebt, en houdt van hetgeen waarvan Allah, ‘Azza wa Jal, houdt, aldus heeft hij niet lief behalve omwille van Allah, Subhaanahu wa Ta’ala, en haat hij niet behalve omwille van Allah, Subhaanahu wa Ta’ala.”

Vele Moslims zijn op de proef gesteld door het leven in de landen van de Kafirun (de ongelovigen), en dit om verschillende redenen, hoewel de Hukm (Islamitische rechtspraak) over het leven in de landen van de Kuffaar verscheidene uitspraken kent die de mensen van de Kennis hebben overgeleverd, en deze zijn over het algemeen onder te verdelen in drie categorieën:

De Eerste Categorie: Als een Moslim in staat wordt gesteld om openlijk zijn religie te belijden en verkondigen, en ook in staat wordt gesteld om openlijk zijn ongeloof in en verwerping van de Taghut te verkondigen, dan is het hem toegestaan om daar te wonen, en als hij een openlijke zendeling (daa’ie) voor Allah, ‘Azza wa Jal, is terwijl hij woont tussen de Kuffaar, dan zou het zelfs prijzenswaardig en aangeraden voor hem zijn om daar te wonen, en dit was de voorwaarde van de Profeten toen zij tussen hun volk leefden.

De Tweede Categorie: Als hij niet in staat wordt gesteld op openlijk zijn religie te belijden en te verkondigen, en hij is in staat om te emigreren naar een land waar hij zijn religie wel openlijk kan belijden en verkondigen, dan wordt het hem ook verplicht om dat te doen.

De Derde Categorie: Als hij niet in staat wordt gesteld om openlijk zijn religie te belijden en te verkondigen, en ook niet in staat is om te emigreren, dan is hij van de zwakke mensen die van deze plicht worden vrijgemaakt, maar dan moet hij zich ervan onthouden om contact met de Kuffaar te hebben, en moet hij zich er zoveel mogelijk van onthouden om zich tussen hen te begeven. En als toevoeging, dit is allemaal reeds eerder uitgelegd.

Om deze reden, is het voor de Moslim, die woont in het land van de Kuffaar (Daar ul Kufr), verplicht om de Millah van Ibraheem, ‘alayhi as-salaam, tot uitvoering te brengen door Bara’ah jegens de Kuffaar en hun religie te verkondigen en om openlijk zijn haat en zijn vijandigheid aan hen te tonen. Echter, wil ik twee zaken die gerelateerd zijn aan dit onderwerp ophelderen:

De Eerste Zaak: De Millah van Ibraheem, ‘alayhi as-salaam, tot uitvoering brengen betekent niet dat men de kuffaar niet op een vriendelijke manier tot de Islam dient uit te nodigen want de Boodschapper van Allah, salla Allahu ‘alayhi wa sallam, was open jegens de kuffaar in zijn verklaring tegen hun kufr en hij was open in zijn haat en vijandigheid jegens hen en dit belette hem, salla Allahu ‘alayhi wa sallam, niet om hen op een zachte, milde manier, met goede voorbeelden tot de Islam uit te nodigen. In deze zaak zijn er aldus twee soorten mensen in misleiding vervallen:


Degenen die niets anders dan zachtaardigheid zien in het uitnodigen van mensen tot de Islam. Dus zij negeren het gebod om openlijk vijandigheid te tonen aan de ongelovigen en zodoende zijn zij vervallen in het hebben van loyaliteit (aan hen, de ongelovigen).
Degenen die niets anders dan haat en vijandigheid jegens hen zien. Dus zij negeren het gebod om ze (de kuffaar) op een zachtaardige manier uit te nodigen tot de Islam.

De Tweede Zaak: De Millah van Ibraheem, ‘alayhi as-salaam, tot uitvoering brengen betekent niet dat men verraderlijk moet zijn jegens de kuffaar of dat men hen moet bedriegen of hen in hun rijkdom moet bedriegen als zij een Moslim een contract verlenen of hem iets toevertrouwen want indien de Moslim een contract of een vrije doorgang of een besloten contract van een kafir ontvangt, zelfs als dit alleen een gebruik is in hun cultuur, dan wordt het de Moslim verboden om verraderlijk jegens hen te zijn of om hen te bedriegen.
Ik vraag Allah, de Glorieuze, de Allerhoogste, om degenen onder de Moslims die dit hebben geschreven, vertaald, gepubliceerd en gelezen, te vergeven en ik vraag Hem, de Glorieuze, om ons allen te helpen in hetgeen waar Hij van houdt en hetgeen wat Hem tevreden stelt, en om ons oprechtheid te verlenen, en om onze daden te accepteren, en om ons standvastig te houden tot wij Hem mogen ontmoeten, en moge Salah en Salaam met onze Boodschapper Muhammad (vrede zij met hem) zijn en met zijn familie en zijn Metgezellen.



Shaykh Naasir Bin Hamd al-Fahd

Zondag, 10/03/1424