Wanneer de boodschapper van Allah sallallahoe ‘alayhi wa sallam zijn gebed begon, dan zei hij:
‘Allahoe Akbar’. En hij sallallahoe ‘alayhi wa sallam zei niets anders vooraleer hij sallallahoe ‘alayhi wa sallam dit zei. En hij sallallahoe ‘alayhi wa sallam
zei zijn intentie nooit luidop. En hij sallallahoe ‘alayhi wa sallam zei ook niet: ‘Ik verricht dit gebed dat uit vier raka’aat bestaat voor Allah, met mijn gezicht naar de Qiblah als imaam, of volgeling… ‘
En er is geen enkele authentieke noch zwakke overlevering die erop duidt dat hij sallallahoe ‘alayhi wa sallam dit deed (de intentie luidop zeggen). Het is ook niet terug te vinden in de handeling van zijn metgezellen en het werd door niemand van de daarop volgende generatie noch door de vier grote Imaams’ goedgekeurd.
Sommige mensen hebben de woorden van imam Ash-shaafi’ie verkeerd begrepen toen hij zei: ‘Dit gebed is niet zoals vasten, en men kan dit enkel beginnen met de herdenking van Allah.’ Hieruit begrepen zij dat men de intentie luidop moet zeggen, terwijl hij bedoelde dat men dit gebed niet kan beginnen zonder de openings-takbier te zeggen (dat men luidop ‘Allahoe Akbar’ zegt wanneer men begint met bidden). Hoe zouden wij dit anders moeten begrijpen? Wij kunnen toch niet zeggen dat Imam Ash-shaafi’ie iets zou goedkeuren wat de Profeet sallallahoe ‘alayhi wa sallam en zijn opvolgers niet hebben verricht?
En als wij iets terug zouden vinden, al was het maar één enkel woord, dat erop duidt dat dit zo moet, dan zouden wij dit aanvaarden, en zouden wij ons hieraan onderwerpen, want er bestaat geen volledigere leiding dan hun leiding, en er is geen soennah, dan de soennah die zij via de Profeet sallallahoe ‘alayhi wa sallam genomen hebben.
Door: Ibn al-Qayyim al Jawziyyah
Bron: Zaadoel-Ma’aad 1/194
