Islamitische oordeel voor degene die SPOTTEN met de Profeet alayhi salam

Alle lof is aan Allah

Ibn Taymiyyah overleverde in zijn werk « as-Sârim al-Masloel » pg. 513:

قال محمد بن سحنون وھو أحد الأئمة من أصحاب مالك وزمنھ قریب من ھذه الطبقة: "أجمع العلماء أن شاتم
النبي صلى لله علیھ وسلم المنتقص لھ كافر والوعید جار علیھ بعذاب لله وحكمھ عند الأمة القتل ومن شك في
كفره وعذابھ كفر."


« Mohammed Ibn Sahnoûn, één van de imams van de doctrine van Mâlik in een tijdperk van deze groepen, heeft gezegd: « De geleerden zijn het er unaniem over dat degene die de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beledigt of vernedert, een ongelovige is, en de dreiging van Allah zal
uitkomen net zoals de kwelling. Wat betreft zijn verdict, volgens de gemeenschap, is dit de dood. En degene die twijfelt over zijn ongeloof of zijn bestraffing, is een ongelovige. »


Leer dat degene die Allah of de godsdienst of de Boodschapper beledigt, een ongelovige afvallig is, of hij het nu doet om zich te amuseren of hij serieus is, of hij het nu beschouwt als toegestaan of niet en of hij het nu doet in een staat van woede of rust. En zijn bloed en ook zijn goederen zijn toegestaan, of hij nu een moslim is of een dhimmi of beschermd wordt door een contract en of het nu een man is of een vrouw. En de bewijzen hiervoor zijn talrijk:

Eerste bewijs:

Allah zegt: « Betreffende hen, die Allah en Zijn boodschapper lastig vallen, Allah heeft hen in deze wereld en in het Hiernamaals vervloekt en heeft een vernederende straf voor hen bereid.»
[Soerate Al Ahzab 33]


1) De verwijzing naar het ongeloof van degene die beledigt in bovenstaand vers:


- Één van de verwijzingen naar het ongeloof van degene die beledigt, is dat de Allerhoogste gezegd heeft: « Allah heeft hen in deze wereld en in het Hiernamaals vervloekt. »

De vervloeking betekent de intrekking van de barmhartigheid en degene die Allah verbannen heeft van Zijn barmhartigheid in deze wereld en in het hiernamaals, kan niets anders zijn dan een ongelovige.


Wij preciseren dat dit hier verschillend is van de vervloeking van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) en de gelovigen. Zij deden een smeekbede tegen iemand in deze wereld, zoals bijvoorbeeld wanneer de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) zei:

« Moge Allah degene die riba neemt en degene die riba geeft, vervloeken » en « Moge Allah de dief vervloeken. »


- De tweede verwijzing is dat Allah vermeld heeft: « vernederende straf ». De vermelding van de vernederende straf in de Koran wordt enkel gegeven om het noodlot van de ongelovigen te vermelden. Allah zegt: « En voor de ongelovigen hebben Wij een vernederende bestraffing voorbereid. » [Soerate an-Nisa 4]

En Hij: « En voor de ongelovigen is er een vernederende bestraffing. » [Soerate al-Baqarah 2]


Wat betreft de foute gelovigen, gebruikt Allah het adjectief "enorm" (al ‘adhim), net zoals andere termen, maar er is niet vermeld dat Hij de “vernederende” (al moehîn) straf voor hen zal voorbehouden. En dit omdat Hij heeft gezegd: « En wie er door Allah vernederd wordt: voor hem is er niemand die hem kan eren.» [Soerate al-Hadj 22].

De verlaging betekent de vernedering, het denigreren en de schande… En Allah is vatbaar voor het vermeerderen van de bestraffing die enkel en alleen toekomt aan de ongelovigen, wat betreft de zondige gelovigen, zij worden gestraft, maar niet vernederd.

- De derde verwijzing in dit vers is dat de vernederende bestraffing zorgvuldig voorbereid is voor de ongelovigen: « …(Allah) heeft een vernederende straf voor hen bereid. » Eigenlijk werd de helgeschapen als een toevluchtsoord voor hen, zij zullen hierin niet kunnen bewegen noch uitgeraken.

Allah zegt: « Vrees de Hel die voor de ongelovigen is gereedgemaakt.» [Soerate al-‘Imraan 3]

Wat betreft de zondaars van onder de gelovigen, is het mogelijk dat zij de hel niet zullen binnentreden als Allah hen vergeeft. En als zij toch de hel zullen binnengaan, zullen zij na een bepaalde tijd deze verlaten door hun Tawhied en hun Islam.


2) Wat betreft de verwijzing in dit vers om hen te doden:


- Als verwijzing naar het doden van degene die beledigt, zijn er de woorden van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) zoals overgeleverd werd door Boechaarie en anderen: « Wie zal zich bezighouden met Ka‘b Ibn al-Asjraf ? Hij heeft Allah en Zijn profeet beledigd! »

Deze Ka‘b was een jood onder contract, die de moslims en hun religie begon te verwijten. De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beschouwde het verwijt van hem als een belediging tegenover Allah en Zijn profeet. Daarom had hij iemand de taak gegeven om hem te doden. Zo is het toegestaan om een ongelovige onder contract te executeren als hij Allah, de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) of de religie van de moslims beledigt.

Weet dat de dhimmi of degene onder een contract rechten heeft die anderen van onder de ongelovigen niet hebben, wat valt er dan te zeggen over de ongelovige die niet onder een contract staat? En als de veiligheid en de immuniteit van de ongelovige onder een contract geannuleerd worden door een belediging en een krenking van de religie van de islam, worden vervolgens op dezelfde manier de veiligheid en de immuniteit van de moslim verbroken door dezelfde feiten.


- De verwijzing naar het doden van degene die beledigt, zijn de woorden van Allah: « Allah heeft hen in deze wereld en in het Hiernamaals vervloekt. » En Allah zegt over de vervloekten: « Vervloekt zijn zij; waar zij zich ook bevinden, zullen zij worden gegrepen en gedood. » [Soerate al-Ahzab 33]

Hij leert ons dus dat de executie van hen toegestaan is.

[Dit is de gegeven uitleg van Ibn Taymiyyah in "al sarm al masloul ‘ala shatm al rassoul" pg 420.]

Tweede bewijs:

De woorden van Allah: « O u gelovigen, verhef uw stem niet boven de stem van de profeet en spreek niet hardop tot hem, zoals u hardop tot elkaar spreekt, opdat uw werken niet vruchteloos mogen worden zonder dat u het opmerkt.» [Soerate Al-Hoedjoerât 49]

De verwijzing in dit vers dat degene die beledigt een ongelovige is, is dat het feit dat alle daden waardeloos zijn geworden, wat kenmerkend is voor de ongelovigen. Allah zegt: « En wie van jullie afvallig is aan zijn levensbeschouwing en dan sterft, terwijl hij een ongelovige is, diegenen zijn het wiens daden vruchteloos zijn.» [Soerate al-Baqarah 2] en Hij zegt: « "Als u deelgenoten aan God toeschrijft, zal uw werk stellig vruchteloos blijken en u zult zeker tot de verliezers behoren."» [Soerate az-Zoemar 39]

Wij wijzen erop dat men dit niet moet verwarren met de annulatie van een specifieke daad van aanbidding, die gestopt kan worden door de afwezigheid van een voorwaarde of andere.

Dus als het feit het verheffen van de stem boven de stem van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), zonder slechte intentie, noch gevoel, de metgezellen deed vrezen dat hun daden waardeloos zouden worden, wat dus een andere zaak is dan een annulatie van onder de annulaties van de islam, wat kan men dan zeggen over het feit de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) te beledigen of de religie van Allah te beledigen of Allah zelf te beledigen?

Er bestaat geen enkele twijfel over dat zo’n daad de daden waardeloos maakt en dat de verrichter ervan een ongelovige afvallige is, als hij van origine moslim was. Bijgevolg, wordt zijn contract of zijn statuut van dhimmi verbroken en vervalt de immuniteit van zijn bloed en goederen.

Imam ‘Abdallah Ibn Ahmed Ibn Hanbal heeft gezegd: « Ik heb mijn vader ondervraagd over een man (in woede) die tegen iemand zei: “O zoon van dit en dat, jij en Degene die jou geschapen heeft!” Hij zei: “Deze persoon is afvallig geworden van de islam”. Ik vroeg hem: “Moet men zijn hoofd afhakken?” Hij antwoordde: “Ja, men moet zijn hoofd afhakken.” »
(Massa’il al Imam Ahmed pg. 431)

Derde bewijs:

De woorden van Allah: « En als jij (O Mohammed) hen vraagt (over hun gespot), dan zullen zij zeker antwoorden: "Wij kletsten en schertsten maar wat." Zeg: "Plachten jullie de spot te drijven met Allah en Zijn Verzen en Zijn Boodschapper?" Verontschuldig jullie maar niet, jullie zijn ongelovig geworden nadat jullie geloofden. Als Wij een groep van jullie vergeven(vanwege hun berouw) dan zullen Wij een andere groep bestraffen omdat zij misdadigers waren. » [Soerate At-Tawba 9:65-66]


Dit vers toont aan dat het spotten met Allah of een zaak van de religie of met de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), ongeloof is en een afvalligheid na het geloof. Dit vers werd geopenbaard n.a.v. een groep die terugkwam met de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) van djihaad. Zijbegonnen grappen te maken over de sahaba. Wanneer dit vers geopenbaard werd, excuseerden zij zich en zeiden: « Wij waren alleen maar aan het kletsen om de tijd voorbij te laten gaan. », met andere woorden « We deden niets anders dan grappen maken en spelen en wij hadden niet de bedoeling om niet te geloven, wij dachten niet na over wat wij zeiden. »


Merk op dat Allah hen niet gezegd heeft: « Jullie hebben gelogen, jullie dachten eerder datgene wat jullie zeiden! » maar Hij heeft hen gezegd: « Verontschuldig jullie maar niet, jullie zijn ongelovig geworden nadat jullie geloofden. » « Door deze daad hier, zijn jullie ongelovig geworden, zelfs als jullie dit niet gedaan hebben met I‘tiqad (overtuiging met het hart). »

Dit is dus een bewijs dat degene die grappen maakt over Allah, over de religie of over de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), een ongelovige is. Of hij nu grappen gemaakt heeft voor de lol of serieus is en of hij nu nagedacht heeft over de ernst van dit spotten of niet. Wat kunnen we dan zeggen over het beledigen, wat nog erger is?

Er is dus hier een weerlegging voor de moerdji’a die denken dat het ongeloof zich niet uit, behalve in het geloof (I‘tiqad) of het feit om iets wettig te maken (Istihlal), of in de ontkenning (Joehoed)…enz.

En als men zich afvraagt: "Waarom heeft de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) hen niet geëxecuteerd vanaf het moment dat zij ongelovig waren geworden en afvallig door deze woorden?"

Wij zeggen: Sjeich al Islam Ibn Taymiyyah heeft op een gelijkaardige manier hierop geantwoord: Zij hadden zich verschanst achter het berouw, zoals het vermeld is in de reden van de openbaring, en dit is schijnbaar in Zijn woorden: « Als Wij een groep van jullie vergeven (vanwege hun berouw) dan zullen Wij een andere groep bestraffen omdat zij misdadigers waren. » Dus degene die oprecht berouw toonde aan Allah, vergaf Allah en degene die schijnheilig berouw toonde en door angst voor het ware bevel, werd beschermd door dit, maar enkel in het leven hier op aarde. Wat
betreft de Dag des Oordeels, zal zijn bestemming de bestemming zijn van de hypocrieten. En dit is de reden waarom de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) hen gelaten heeft en hen niet allen geëxecuteerd heeft… deze mening werd eveneens verdedigd door Imam Ibn Hazm.

(Zie al-Mahala 207/11.)

Vierde bewijs:

Wij hebben het verhaal van de jood Ka’b Ibn al-Asjraf vermeld dat de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beloofd had de ongelovigen niet te helpen tegen hem en hem niet te bestrijden ... Maar toen hij de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) afschuwelijk had beledigd, heeft de Boodschapper van Allah gezegd, zoals vermeld is in de hadith, welke goedgekeurd is door iedereen:
« Wie zal zich bezighouden met Ka‘b Ibn al-Asjraf ? Hij heeft Allah en Zijn profeet beledigd! » Mohammed Ibnoe Maslama stond toen op en zei: « Ik, Boodschapper van Allah! Wenst u dat ik hem vermoord? » Hij antwoordde: « Ja… » tot en met het einde van de hadith waar men het verhaal van zijn moordenaar vertelt. En dit was een moord zonder strijd van een leger, noch een veldslag…(Overgeleverd door Boechaarie en Moeslim)

Deze jood stond onder een contract, dus hij en zijn eigendommen werden beschermd. En ondanks dit, toen hij de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) verweten had, werd zijn verdrag dat zijn veiligheid en zijn immuniteit specificeerde, onderbroken en werd hij gedood. En dit verhaal werd gebruikt door Imam Sjafi‘i om aan te tonen dat de dhimmi die de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) verwijt gedood kan worden en dat zijn verbond van bescherming en veiligheid verbroken zijn.

De dhimmi is de ongelovige die belasting (Djizyah) betaalt aan de islamitische staat, die zich onderwerpt aan haar wetten en die de religie van de moslims respecteert en die zijn sjirk of zijn koefr niet predikt onder hen … Hij verdient het dus meer om gedood te worden dan degene die zelfs geen overeenkomst heeft of noch het statuut van dhimmi heeft en die Allah, Zijn profeet of de religie van de moslims beledigt.

Het is vanzelfsprekend dat degene die van origine moslim is en als hij verwijten maakt, erger is dan de ongelovige onder een contract, jood, Nasrany of een andere die beledigingen maakt. Deze wordt geëxecuteerd als hij onze religie of de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beledigt, terwijl hij niet gelooft in onze Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) of in onze religie, maar eerder in zijn valsheid en hij volgt onze religie niet, terwijl degene die zichzelf toeschrijft tot de islam en die weet dat de islam de waarheid is en hij getuigt dat Allah zijn Heer en Meester is en dat Mohammed de Boodschapper van Allah is en vervolgens Allah, Zijn religie van de waarheid of Zijn Profeet, de verkozen Mohammed, beledigt, hij is erger dan de eerste.

Vijfde bewijs:

Datgene dat overgeleverd is door Sja'bi van ‘Ali over een joodse die de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beledigd had en die ongepast deed tegenover hem. Een man wurgde haar tot en met ze stierf en de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft hem dit laten doen en heeft geen bloedgeld vereist. (Aboe Dawoed en anderen)


Sjeich al-Islam heeft gezegd: « Deze hadith is goed en Sja‘bi heeft ‘Ali gezien en deze overgeleverd aan hem. En zelfs al was er een tussenpersoon, werd Sja‘bi door de geleerden beschouwd als een waarachtig persoon in zijn relaties en zij kennen hem geen moersal (hadith die terugkeert tot de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam)) toe, zonder dat deze authentiek is. En hij is van onder de meeste geleerde personen in de verhalen die terugkeren tot ‘Ali en van onder de grootste metgezellen. En deze hadith wordt versterkt door het verhaal van Ibn al-‘Abbaas. » (Einde van het citaat)


En hij (Ibn Taymiyyah) zei: « Deze hadith is een aanwijzing over de toestemming om een vrouw te doden die de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beledigt en geeft een bewijs over het feit van het doden van de dhimmi en van het doden van de moslim of moslima, als deze hem beledigen.

Bovendien, was deze vrouw een behoedster van een bestand, aangezien wanneer de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) over Medina regeerde en hij alle joden en degenen die in Medina woonden, had opgeroepen, zij onvoorwaardelijk hadden meegetekend en dat hij de djiziyah niet had toegepast op hen. » (einde van het citaat)


Het is bekend dat een ongelovige vrouw, bij de moslims, niet gedood mag worden vanwege haar statuut van vrouw en dit is zelfs als zij geen dhimmi is of onder een contract staat, omdat de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) verboden heeft om vrouwen te doden tijdens de strijd, tenminste als deze geen deel uitmaken van de oorlogsstrijders. Men leert hier zo dat degene die Allah, Zijn religie of Zijn profeet verwijt of die deze krent, het statuut heeft van een strijder die oorlog voert tegen de religie van Allah. En dit is eveneens een bewijs voor de tweede kwestie betreffende de toestemming voor een geïsoleerde moslim om degene die Allah of Zijn religie of Zijn Boodschapper beledigt te doden.


Als de leider er niet in slaagt om het oordeel dat geopenbaard werd door de Meest Barmhartige toe te passen over de islamitische bevolking of als de regering in handen is van de leiders van de ongelovigen, van onder wie zich niet bekommeren over het oordeel van Allah of de Meest Barmhartige beledigen … dan hebben wij in deze hadith het voorbeeld van de man die deze vrouw zelf heeft gedood, zonder terug te keren (de toestemming te vragen aan) tot de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Wanneer de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) over deze zaak hoorde praten, heeft hij hem niet verweten van moordenaar van deze vrouw, noch heeft hij hem bevolen bloedgeld te betalen. Noch heeft hij gezegd dat dit voorbehouden is aan de regeerder en zijn instantie en heeft dit niet beschouwd als een moenkar, noch heeft hij degene die dit doet berispt, maar hij heeft het eerder toegestaan en heeft hem het bloed laten vergieten …

En Sjeich al-Islam heeft dit gerechtvaardigd door te zeggen: « En dit, omdat het verplicht is om hem te doden in de zin waarin hij samenzweert tegen de godsdienst en de perverse, en het is daarom niet
te vergelijken met het feit iemand te doden vanwege van de zonde van overspel of andere (zondes).»

(Zie samenvatting van al-sar al-masloul pg. 61).



Hierin is dus een verschil tussen de toepassing van de strafwetten van de ongehoorzame mensen voor de rest van de zonden en tussen de strafwetten voor degene die beledigende woorden over de Heer der werelden, of over Zijn Religie of over de Profeet van alle moslims uit/lanceert. Dus het feit degene die Allah beledigt te doden, als het gaat over een straf van onder de strafwetten, is dit vergelijkbaar met het feit een strijder die oorlog voert met de moslims te doden. Welnu, “het is toegestaan aan iedereen om hem te doden”, degene die noodzakelijk is om te doden. (Regel van jurisprudentie uiteengezet door Ibn Taymiyyah pg. 268)


Sjeich al-Islam heeft in hetzelfde onderwerp gezegd: « Er is veel gezegd over het feit de belediger te doden zonder het voorafgaand akkoord van de Imam en dit is [in de algemene regel] een recht voorbehouden aan de imam (de regeerder), echter moet de imam genade verlenen aan degene die een verplicht vonnis heeft toegepast zonder zijn voorafgaande instemming.» (Einde van het citaat.)


Dit is een voorbehouden recht, wanneer er een imam aanwezig is die het oordeel van de Sjari‘ah van de Meest Barmhartige toepast over zijn islamitisch volk. Daarentegen, als er niet zo’n imam is en als de regeerder deel uit maakt van de mensen van ongeloof, die de mensen aanzetten tot het aanbidden van zijn eigen wetgeving van ongeloof, dan is er in dit geval geen schending van het recht van de moslim, maar eerder een schending van "het recht" van de ongelovige Taghoet. En dit is een praktische toepassing van het verloochenen van de persoon evenals van de verloochening van hun uitgevonden wetten. Moge dit dus vergemakkelijkt worden en moge degene die "dit recht" (van de taghoet) schendt, gezegend worden.

Bron: Ibn Taymiyyah uit "al sarm al masloul ‘ala shatm al rassoul