Het verwerpen van de Taghoot
Moge Allah’s vrede en zegeningen met Zijn boodschapper, diens huishouden en metgezellen zijn tot de Dag des Oordeels. De beste toespraak is het boek van Allah en de beste Leiding is de Leiding van Mohammad [صلى الله عليه وسلم] en de slechtste zaken zijn de innovaties en elke innovatie is een misleiding.
Onder de voorwaarden van de juistheid van iemands Tawheed is het verwerpen van de Taghoot. Er kan geen puntje Iman in iemands hart zijn, behalve nadat hij alle Tawagheet [Meervoud Taghoot] inwendig en uitwendig verwerpt. De bewijzen met betrekking tot deze voorwaarde zijn als volgt:
Allah [سبحانه وتعالى] zegt in de Koran:
”Degene die de Taghoot verwerpt en in Allah gelooft heeft werkelijk het betrouwbaarste houvast gegrepen, dat nooit zal breken. En Allah is de Alhorende, de Alwetende.” [Soerat Al-Baqarah: 256]
Het betrouwbaarste houvast betekent hier de getuigenis dat er geen god is behalve Allah [سبحانه وتعالى], zoals de geleerden hebben gezegd. Het bovenstaande vers toont aan dat degene die eerst de Taghoot verwerpt en dan zijn geloof in Allah [سبحانه وتعالى] verklaart het betrouwbaarste houvast heeft gegrepen.
En omgekeerd gezien; wat betreft degene die de Taghoot niet verwerpt, zelfs zou hij zijn geloof in Allah [سبحانه وتعالى] verklaren, hij voldoet niet aan de voorwaarde en er kan niet gezegd worden dat hij “Het betrouwbaarste houvast heeft gegrepen.”
In de Tafsir van Ibn Kathir [رحمه الله] is in relatie tot het bovenstaande vers het volgende gerapporteerd:
“Dit vers wil zeggen dat degene die de valse rivalen [Andaad] van Allah [سبحانه وتعالى], de afgoden [Awthaan] en al datgene waar de Shaytaan naar oproept naast Allah [سبحانه وتعالى] te aanbidden verwerpt en daarna zijn aanbidding exclusief naar Allah [سبحانه وتعالى] richt en getuigt dat er niets of niemand het recht heeft om te worden aanbeden behalve Allah [سبحانه وتعالى]; dat hij het betrouwbaarste houvast heeft gegrepen. Dit betekent dat hij standvastig is op de juiste Pad en de Deen op de krachtigste manier heeft vastgegrepen. Het gebruik van het woord ”houvast” zegt dat het onbeweeglijk is en niet breken kan. Moejahid zei dat het houvast Iman is. Sa’eed ibn Moesayyib en Ad-Dahak zeiden dat houvast de getuigenis “Niets of niemand heeft het recht om te mogen worden aanbeden, behalve Allah [سبحانه وتعالى] is.”
Er is geen tegenstrijd tussen de twee verklaringen omtrent “het betrouwbaarste houvast” die door Moejahid en Ad-Dahak zijn gegeven. Imam Al-Qurtubi [رحمه الله] verklaart in zijn Tafsir:
“Degene die de Taghoot verwerpt en in Allah [سبحانه وتعالى] gelooft’ dit is de beschrijving van de voorwaarde en ‘heeft het betrouwbaarste houvast gegrepen’ is de uitkomst van de voorwaarde.”
Allah [سبحانه وتعالى] zegt:
“Voorzeker we hebben in elke gemeenschap een boodschapper gestuurd [met de opdracht] ‘Aanbid Allah en houd afstand van de Taghoot’” [Soerat An-Nahl: 36]Dit was het werk van de Profeten en Boodschappers door de eeuwen heen en derhalve moet het ook de boodschap zijn van degenen die veronderstellen dat zij hun methodologie en pad volgen van het oproepen naar de Barmhartige. In een authentieke hadith is overgeleverd dat de Profeet [صلى الله عليه وسلم] heeft gezegd:
“Degene die zegt dat er geen god is behalve Allah en al datgene wat naast Allah aanbeden wordt verwerpt; zijn bezit en bloed zijn verboden en zijn afrekening is bij Allah de Verhevene.” [Sahih Moeslim, At-Tabaraani]Toen de Profeet [صلى الله عليه وسلم] zei: “En al datgene wat naast Allah aanbeden wordt verwerpt”; duidt het de voorwaarde van het verwerpen van de Taghoot [Al-Koefr Bi'l Taghoot] aan. Iemand zal zeggen dat het eerste deel van de getuigenis al de voorwaarde van het verwerpen van Taghoot bevat in de vorm van ontkenning, wanneer iemand namelijk zegt: “Niets of niemand heeft het recht om te worden aanbeden.” Dus waarom zou de Profeet [صلى الله عليه وسلم] deze tweemaal als een voorwaarde stellen?
Het antwoord is dat de Profeet [صلى الله عليه وسلم] het belang van deze voorwaarde benadrukt, zoals Sheikh Mohammed ibn Abdul-Wahaab [رحمه الله] in zijn Madjmoo’ At-Tawheed verklaart:
“Het ongelovig zijn in alle aanbiddingsobjecten naast Allah [سبحانه وتعالى] is bewijs van de ontkenning [Nafy]. Iemands bezit en bloed kunnen niet beschermd zijn behalve door ongelovig te zijn in deze objecten. Als een persoon twijfel heeft in deze zaak dan is zijn bezit en bloed ook niet beschermd. Weet, dat geen persoon een werkelijke gelovige is totdat hij de Taghoot verwerpt en het bewijs is wanneer Allah [سبحانه وتعالى] zegt: “Degene die de Taghoot verwerpt en in Allah gelooft heeft werkelijk de betrouwbaarste houvast gegrepen.”
Dat iemands bezit en bloed niet beschermd is, is een duidelijke indicatie van de tenietdoening van iemands Iman betreffende degene die in Allah [سبحانه وتعالى] gelooft maar de Taghoot niet verwerpt. Dit is als een persoon dat gelooft in een zaak en tegelijkertijd gelooft in het tegenovergestelde. Hij kan zeggen dat er geen god is dan Allah [سبحانه وتعالى], maar aanbidt andere valse goden met of naast Allah [سبحانه وتعالى] op hetzelfde moment.
In het hart van een gelovige kan geen Tawheed en Shirk tegelijkertijd plaats vinden zoals in de hadith vermeld wordt:
“Iman en Koefr kunnen niet met elkaar in een hart van een persoon verenigen.” [Silsilat us Sahiha, Sheikh Al-Albaani 1050]
Iemand kan vragen: ‘Wat is de wijsheid achter het plaatsen van de ontkenning vóór de bevestiging in de verklaring van de Shahada?’
De geleerden hebben verschillende wijsheden opgenoemd achter het plaatsen van de ontkenning vóór de bevestiging in de Shahada en deze zijn als volgt:
1. De persoon die niet voorzichtig is bij de uitvoering van de ontkenning voorafgaand aan de bevestiging kan worden getroffen met het aanbidden van Allah [سبحانه وتعالى] en het aanbidden van de Taghoot op hetzelfde moment of door een daad van Shirk en Tawheed te verrichten op hetzelfde moment. Dus de persoon combineert het volgen van de religie van de Moeshrikeen [polytheīsten] met de aanbidding van Allah [سبحانه وتعالى]. Ondanks dat ze in Allah geloven blijven ze Moeshrikeen zoals de Allah [سبحانه وتعالى] heeft gezegd:
“En de meesten van hen geloven niet in Allaah behalve dat ze deelgenoten aan Hem toekennen.” [Soerat Yoesoef: 106]2. Het niet voldoen aan het vervullen van de ontkenning vóór de bevestiging zal leiden naar daden die niet geaccepteerd worden en naar een slechte afrekening in het Hiernamaals. Als men Allah [سبحانه وتعالى] begint te aanbidden zonder dat de andere valse goden verworpen worden; dan worden de daden van Shirk gemengd met de daden van Tawheed. En zodra daden van Shirk verricht worden daardoor alle goede daden teniet gedaan. Voor deze persoon zal zijn gebed, gevaste dagen en hadj geen enkele voordeel brengen en hij zal tot de verliezers behoren in het Hiernamaals. Het bewijs hiervan is te vinden in het volgende vers:
“Maar als ze deelgenoten hadden toegekend; dan was datgene wat ze verricht hadden voor hen vruchteloos geworden.” [Soerat Al-An'aam: 88]Sheikh Mohammed ibn ‘Abdul-Wahaab [رحمه الله] zei:
“Degene die in de nacht en dag bid naar Allah [سبحانه وتعالى] en dan naar een graf gaat en daar Doe’a [smeekbede] doet naar de Profeet [صلى الله عليه وسلم] of naar de Awliyah is net als degene die een god heeft genomen naast Allah [سبحانه وتعالى]. Hij verwerpt de Shahada, omdat Allah [سبحانه وتعالى] de enige is naar Wie de Doe’a gericht moet worden. Zoals de Moeshrikeen doen bij het graf van Zubayr en ‘Abdul-Qaadir enz. Degene die 1000 kamelen slacht in de Naam van Allah [سبحانه وتعالى] en één slacht in de naam van de Profeet [صلى الله عليه وسلم] of iemand anders; hij heeft die persoon een tweede god genomen naast Allah [سبحانه وتعالى]. Allah [سبحانه وتعالى] zegt:
“Zeg: Waarlijk mijn gebeden, mijn rituelen, mijn leven en mijn dood is voor Allah de Heer der werelden. Hij heeft geen partners.” [Soerat al-An'aam: 162-163]
bron ;
[Ma’anaa At-Taaghoot Wa Roe’oos Wa Anwaa’ihi, Sheikh ul Islam Mohammad Ibn 'Abdul-Wahaab رحمه الله] 
