Achtergrond en jonge jaren:‘Abdullah Yusuf ‘Azzaam werd in 1941 geboren in het dorp van Asba’ah Al-Hartiyyah, in de provincie Jenin, in het bezette Heilige Land Palestina. Hij werd opgevoed in een bescheiden huishouden, waar hem de Islam werd geleerd en werd gevoed met de liefde voor Allah سبحانه وتعالى en Zijn Boodschapper صلى الله عليه وسلم, de Mujahideen die vechten op het Pad van Allah de rechtschapen mensen en het streven naar het Hiernamaals.
‘Abdullah ‘Azzaam was een bijzonder kind dat al op jonge leeftijd de Islam begon te verkondigen. Zijn familieleden kenden hem als een toegewijd kind. Hij blonk al uit tijdens zijn jeugd. Zijn leraren onderkenden dit al toen hij nog op de basisschool zat.
Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam stond van kinds af aan bekend om zijn bescheidenheid en zijn serieuze karakter. Hij genoot basis- en middelbaar onderwijs in zijn woonplaats en vervolgde zijn studie aan de hogeschool van landbouw; Khadorri College, die hij met een diploma heeft afgerond. Ondanks dat hij de jongste van zijn klasgenoten was, was hij zeer intelligent en de slimste van allemaal. Nadat hij het Khadorri College had afgerond, werkte hij als leraar in de plaats Adder in Zuid Jordanië. Later trad hij toe tot de Hogeschool van Shari’ah [Islamitische wetenschappen] aan de Universiteit van Damascus [Syrië], waar hij een doctoraat in de Shari’ah behaalde in het jaar 1966. Nadat de Joodse bezetters de westelijke Jordaanoever hadden ingenomen in 1967, besloot Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam te verhuizen naar Jordanië, omdat hij niet kon leven onder de Joodse bezetting van Palestina. De zondigheid van Israëlische tanks die zonder enig verzet de Westoever oprolden vergrootte zijn vastberadenheid om te verhuizen en de vaardigheden van het vechten te leren.
Palestijnse Jihaad:Laat in de jaren 60 sloot hij zich vanuit Jordanië aan bij de Jihad tegen de Israëlische bezetting van Palestina. Kort daarna ging hij naar Egypte en studeerde daar af met een doctoraat in Shari’ah van de Universiteit Al-Azhar. Toen in het jaar 1970 de Jihad was gestopt nadat de PLO uit Jordanië was verdreven, begon hij colleges te volgen aan de Jordaanse Universiteit van Amman. In 1971 werd hij beloond met een studiebeurs voor de Al-Azhar Universiteit in Cairo, waar hij in 1973 zijn doctoraat haalde in Usool ul Fiqh [principes van Islamitische Jurisprudentie]. Tijdens zijn verblijf in Egypte maakte hij kennis met de familie van Shaheed [Martelaar Insha'Allah] Sayyid Qutb [1906-1966].
Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam nam lange tijd deel aan de Jihad in Palestina. Bepaalde zaken stonden hem echter niet aan, omdat degenen die deelnamen aan de Jihad ver van de Islam waren verwijderd. Hij vertelde over hoe deze mensen hun nachten doorbrachten met kaartspelen en muziek luisteren, in de illusie dat zij meededen aan de Jihad voor de bevrijding van Palestina. Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam vermeldde dat van de duizenden in het kamp waar hij zich bevond, het aantal mensen dat deelnam aan het gezamenlijke gebed zo klein was dat je ze op één hand kon tellen. Hij probeerde ze aan te sporen tot de Islam, maar ze wezen zijn pogingen af. Op een dag stelde hij de retorische vraag aan één van de ‘Mujahideen’ wat de godsdienst achter de Palestijnse revolutie was, waarop de man zeer helder en bot antwoordde: “Deze revolutie heeft geen godsdienst achter zich.”
Dit was de laatste druppel. Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam verliet Palestina en ging naar Saoedi-Arabië om daar aan de universiteiten te onderwijzen.
Jihaad vanuit Pakistan:Toen Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam besefte dat de Oemma alleen door een georganiseerde macht kon slagen, werd de Jihad en het geweer zijn werk en vrijetijdsbesteding. Hij zei: “Jihad en het geweer alleen, GEEN onderhandelingen, GEEN conferenties en GEEN dialoog.”
Door de daad bij het woord te voegen was Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam één van de eerste Arabieren die zich aansloten bij de Afghaanse Jihad tegen de Communistische Sovjet-Unie.
Toen hij in 1980 in Saoedi-Arabië was, kreeg hij de kans om kennis te maken met een delegatie van Afghaanse Mujahideen die waren gekomen voor de Hadj [Bedevaart]. Hij voelde zich al snel aangetrokken tot hun kring en wilde meer weten over de Afghaanse Jihad. Toen het verhaal van de Afghaanse Jihad voor hem werd uitgelegd, voelde hij dat dit de zaak was waar hij zo lang naar had gezocht.
Hij verliet daarom zijn onderwijzers-post aan de Koning Abdul-Aziz Universiteit in Jeddah [Saoedi-Arabië] en vertrok naar de stad Islamabad in Pakistan, om deel te kunnen nemen aan de Jihad en er steeds dichtbij te zijn. Hij leerde daar de leiders van de Jihad kennen. Tijdens de eerste periode van zijn verblijf in Pakistan werd hij aangewezen tot gastdocent aan de Internationale Islamitische Universiteit van Islamabad. Na een tijdje moest hij met de universiteit stoppen om zijn tijd en energie volledig aan de Jihad in Afghanistan te kunnen wijden.
In de vroege jaren 80 zou hij zelf de Jihad in Afghanistan proeven. In deze Jihad vond hij de vervulling van zijn wens en zijn onuitspreekbare liefde om te vechten op het Pad van Allah سبحانه وتعالى zoals de Boodschapper van Allah صلى الله عليه وسلم ooit heeft gezegd: “Een uur lang staan opgesteld in de gevechtslinie voor de Zaak van Allah is beter dan zestig jaar opgesteld staan voor het gebed.”
Geïnspireerd door deze Hadith, bracht Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam ook zijn familie naar Pakistan om dichter bij het strijdtoneel van Jihad te zijn. Kort daarna verhuisde hij van Islamabad naar Peshawar [Noord-Pakistan] om op de drempel van de Jihad en het Martelaarschap te verblijven.
In Peshawar richtte Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam samen met zijn goede vriend en student Osama bin Laden de Bayt ul Ansaar [Mujahideen Service Bureau] op, met als doel om alle mogelijke ondersteuning te leveren aan de Afghaanse Jihad en Mujahideen, door het opzetten en uitvoeren van projecten die de zaak ondersteunden. Het Bureau ontving en trainde ook de vele vrijwilligers die Pakistan binnenstroomden om deel te nemen aan de Jihaad en ze naar het front te begeleiden.
Vanzelfsprekend was dit niet genoeg om het brandende verlangen voor Jihad van Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam te bevredigen. Dit verlangen leidde hem uiteindelijk naar het directe front. Op het slagveld vervulde de Sheikh dankbaar zijn rol op het toneel van het heldendom.
Jihad in Afghanistan:In Afghanistan verbleef hij nauwelijks op één plaats. Hij reisde door het land, bezocht de meeste provincies en staten zoals Logan, Kandahar, het Hindukush gebergte, de vallei van Pansher, Kabul en Jalalabad. Deze reizen leverden Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam getuigenissen uit eerste hand op van de heldendaden van deze gewone mensen, die alles wat ze bezaten hadden opgeofferd – inclusief hun leven – voor de Zegeviering van de Islamitische Godsdienst.
Bij terugkeer van deze reizen in Peshawar sprak Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam voortdurend over Jihad. Hij bad voor het herstel van eenheid onder de verdeelde Mujahidwen-commandanten en riep degenen die zich nog niet hadden aangesloten bij het gevecht om de wapens op te pakken en hem te volgen naar het front, voordat het te laat zou zijn.
Zoals ‘Abdullah ‘Azzaam sterk was beïnvloed door de Afghaanse Jihad, was de Jihad ook sterk beïnvloed door hem, omdat hij al zijn tijd had toegewijd aan deze zaak. Hij werd naast de Afghaanse leiders de meest prominente figuur in de Afghaanse Jihad. Hij liet geen mogelijkheid onbenut om de Afghaanse zaak in de wereld te promoten, vooral onder de Moslim Gemeenschap. Hij reisde de hele wereld over, riep Moslims op om zich in te zetten voor de verdediging van hun Religie en hun landen. Hij schreef een aantal boeken over de Jihad zoals:
Sluit je aan bij de Karavaan.Tekenen van Ar-Rahmaan in de Jihad van Afghanistan.
Verdediging van Moslimlanden.
Liefhebbers van de Schonen van het Paradijs.
Bovendien nam hij fysiek deel aan de Afghaanse Jihad, ook al was hij reeds in de veertig. Hij doorkruiste Afghanistan van noord naar zuid, van oost naar west, in de sneeuw, door de bergen, in hitte en kou, per ezel en te voet. Jonge mannen die bij hem waren, werden vaak moe bij deze inspanningen, maar Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam niet.
Hij veranderde het denken van de Moslims over de Jihad in Afghanistan en presenteerde de Jihad als een Islamitische zaak die alle Moslims over de hele wereld aangaat. Dankzij zijn inspanningen werd de Afghaanse Jihad universeel, waaraan Moslims uit alle delen van de wereld deelnamen. Al gauw begonnen vrijwillige Islamitische strijders naar Afghanistan af te reizen vanuit alle vier windstreken, om aan hun verplichtingen te voldoen wat betreft Jihad en de verdediging van hun onderdrukte Moslimbroeders en -zusters.
Verder:Het leven van de Sheikh ontwikkelde zich rondom één enkel doel; de vestiging van Allah’s Heerschappij op aarde, wat de duidelijke verantwoordelijkheid is van elke afzonderlijke Moslim. Om zijn nobele levensmissie – het Khalifaat te herstellen – te volbrengen concentreerde de Sheikh zich op Jihad [de gewapende strijd voor de vestiging van de Islam]. Hij was ervan overtuigd dat Jihad gevoerd moet worden totdat het Khalifaat [Islamitische Staat] is opgericht, zodat het Licht van de Islam over de hele wereld kan schijnen.
Hij leidde zijn gezin ook in dezelfde geest, zodat zijn vrouw bijvoorbeeld zorgde voor weeskinderen en andere humanitaire hulp verrichtte in Afghanistan. Hij bedankte voor leraars-posten aan verschillende universiteiten, met de verklaring dat hij de Jihad niet zou verlaten, totdat hij op het slagveld het martelaarschap zou verkrijgen ofwel geliquideerd zou worden. Hij bleef duidelijk maken dat zijn uiteindelijke doel nog steeds was om Palestina te bevrijden. Hij werd ooit als volgt geciteerd: “Nooit zal ik het Land van Jihad verlaten, behalve in drie gevallen. Ofwel word ik gedood in Afghanistan, of ik word gedood in Peshawar, of ik word geboeid weggevoerd uit Pakistan.”
Jihad in Afghanistan heeft van ‘Abdullah ‘Azzaam de steunpilaar gemaakt onder de Jihad-beweging van de moderne tijd. Door deel te nemen aan die Jihad en door het promoten en weghalen van obstakels op het pad van de Jihad, speelde hij een belangrijke rol in het hervormen van de gedachten van de Moslims over Jihad en over de noodzaak ervan. Hij was een voorbeeldfiguur voor de jongere generatie die gehoor gaf aan de oproep tot Jihad. Hij had grote bewondering voor Jihad en de noodzaak daarvan. Hij zij ooit: “Ik heb het gevoel dat ik negen jaar oud ben: zeven en een half jaar in de Afghaanse Jihad, anderhalf jaar in de Jihad van Palestina en de rest van de jaren tellen niet mee.”
Vanaf de preekstoel verkondigde Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam altijd zijn overtuiging dat: “Jihaad niet moet worden gelaten totdat Allah سبحانه وتعالى Alleen wordt aanbeden. Jihad gaat door totdat Allah’s woord gevestigd is. Jihad duurt voort totdat alle onderdrukte volken zijn bevrijd. Jihad beschermt onze waardigheid en bevrijdt onze bezette landen. En Jihad is de weg van de eeuwige roem.”
Zowel de geschiedenis als iedereen die Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam persoonlijk heeft gekend getuigen van zijn moed in het spreken van de waarheid, ongeacht de consequenties. Bij iedere gelegenheid herinnert Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam de Moslims: “Moslims kunnen nooit verslagen worden door anderen. Wij Moslims worden niet verslagen door onze vijanden, maar wij worden verslagen door ons zelf.”
Hij was een uitmuntend voorbeeld van Islamitische manieren, in zijn vroomheid, zijn toewijding aan Allah سبحانه وتعالى en zijn bescheidenheid in alle zaken. Hij zou nooit overdrijven in de omgang met anderen. Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam luisterde altijd naar de jeugd, hij was deftig en stond angst niet toe in zijn moedige hart door te dringen. Hij praktiseerde voortdurend het vasten, vooral het vast-patroon van de Profeet Dawud عليه السلام [om de dag vasten]. Hij adviseerde anderen nadrukkelijk om op maandagen en donderdagen te vasten [een andere Soenna manier van vasten]. De Sheikh was een man van oprechtheid, eerlijkheid en deugd. Er is nooit over hem gehoord dat hij anderen beledigde of slecht praatte over een individuele Moslim.
Ooit bestempelde een groep mopperige Moslims, zittend in Peshawar, hem als een Kafir [ongelovige] die de middelen van de Moslims verkwanselde. Toen dit nieuws Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam bereikte, stuurde hij hen, in plaats van ruzie te maken, enkele cadeau’s. Ondanks deze cadeau’s gingen enkelen door met beledigen en beschimpen, terwijl Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam doorging met het sturen van cadeau’s. Vele jaren daarna, toen zij zich hun fout realiseerden, zouden ze over hem zeggen: “Bij Allah, wij hebben nog nooit iemand als Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam gezien. Hij bleef ons geld sturen, ook al vervloekten en beledigden we hem.”
Zijn laatste momenten en zijn dood:Terwijl de Jihad in Afghanistan doorging, slaagde hij erin om alle verschillende strijdgroepen in de Afghaanse Jihad te verenigen. Deze Islamitische zege veroorzaakte natuurlijk veel wanhoop bij de vijanden van de Islam en ze smeedden een plan om hem uit te schakelen. In november 1989 werd er een dodelijke hoeveelheid TNT explosieven onder de preekstoel geplaatst waarop hij elke vrijdag de preek hield. Het ging om zo’n ontzagwekkende hoeveelheid dat indien het was geëxplodeerd, de hele moskee met alles en iedereen erin zou zijn verwoest. Honderden Moslims zouden zijn gedood, maar Allah سبحانه وتعالى zorgde voor bescherming en de bom explodeerde niet. Kort daarna in hetzelfde jaar, smeedden de vijanden een nieuw plan in Peshawar, ze waren vastbesloten om hun verachtelijke taak te volbrengen. Toen Allah سبحانه وتعالى wilde dat Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam deze wereld zou verlaten om in Zijn naaste nabijheid te zijn, ging de Sheikh op eervolle wijze van ons weg.
De vijanden van Allah سبحانه وتعالى plaatsten drie bommen op een weg die zo smal was dat er maar één auto over heen kon. Het was de weg die Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam altijd volgde naar het vrijdaggebed. Die vrijdag reed de Sheikh over deze weg, met twee van zijn eigen zoons; Ibrahim en Mohammad en met een van de zonen van de wijlen Sheikh Tamim Al-’Adnaani [een andere grote held uit de Afghaanse Jihad]. De auto stopte ter hoogte van de eerste bom en de Sheikh stapte uit om het laatste stuk te lopen. De vijanden die lagen te wachten lieten toen de bom ontploffen. De zware explosie en het donderend geweld was overal in de stad hoorbaar.
De mensen kwamen de Moskee uit en zagen een vreselijk tafereel. Er was slechts een klein onderdeel van de auto overgebleven. De jongste zoon Ibrahim was 100 meter door de lucht geslingerd, de andere twee jongeren werden ook zo ver weggeworpen en hun overblijfselen waren verspreid over de bomen en hoogspanningsdraden. Het lichaam van Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam zelf lag tegen een muur aangeleund, nog compleet intact en totaal niet verminkt, het enige wat je kon zien was wat bloed dat uit zijn mond sijpelde.
Deze fatale klap bracht definitief een einde aan de wereldlijke reis van Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam, die goed was besteed met strijden, inspannen en vechten voor de Zaak van Allah سبحانه وتعالى. Daarmee werd ook zijn werkelijke en eeuwige leven voor hem gewaarborgd in de Tuinen van het Paradijs [en wij vragen Allah سبحانه وتعالى om dit werkelijkheid te laten zijn] dat hij zal doorbrengen in het roemrijke gezelschap van: “Degenen die Allah heeft begunstigd, namelijk de profeten, de waarachtigen de martelaren en de rechtschapenen. En wat een uitmuntend gezelschap is dat.” [Soerat An-Nisaa: 69]
Op deze manier heeft deze grote held en hervormer van de Islam het toneel van Jihad en deze wereld verlaten, om nooit meer terug te keren. Hij werd begraven op de Pabi-begraafplaats voor Shuhadaa [Martelaren] in de stad Peshawar, waar hij werd gevoegd bij honderden andere Shuhadaa. Moge Allah سبحانه وتعالى hem ontvangen als Martelaar en hem de hoogste positie in het Paradijs geven. De strijd waar hij voor stond gaat door, ondanks de inspanningen van de vijanden van de Islam. Er is tegenwoordig geen Land van Jihad in de wereld, of een Mujahid die vecht op de weg van Allah سبحانه وتعالى die niet is geïnspireerd door het leven, de lessen en de werken van Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam [moge Allah سبحانه وتعالى hem genade schenken van Zijn buitengewone Genadige].
Wij vragen Allah سبحانه وتعالى om de daden van Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam te accepteren en hem te belonen met het Al-Firdaus [Hoogste Graad in het Paradijs]. Wij vragen Allah سبحانه وتعالى om vanuit deze Oemma meer geleerden te doen opstaan van zijn kaliber, die hun kennis naar het slagveld brengen in plaats van het ongebruikt vast te leggen op pagina’s van boeken of op muren van moskeeën.
Met deze biografie tekenen we de gebeurtenissen die plaatsvonden in het decennium van 1979 tot 1989 van de Islamitische Geschiedenis van de 20ste eeuw en die nog steeds voortduren. Zoals Sheikh ‘Abdullah ‘Azzaam zelf ooit ook heeft gezegd:
“Zij wensen het Licht van Allah met hun monden te doven, maar Allah verhindert dit. Hij zal Zijn Licht vervolmaken, ook al hebben de ongelovigen er een afkeer van. Hij is het, Die Zijn Boodschapper met Leiding en de Ware Godsdienst heeft gezonden om deze te doen zegevieren over alle godsdiensten, ook al zijn de afgodendienaren er afkerig van.” [Soerat At-Taubah: 32-33]
