‘Aliy Ibn Abi Talib (radiya Allaahu ‘anh) heeft gezegd:
علي بن أبي طالب – رضي الله عنه – : قال : « حَدِّثوا الناس بما يعرفون، أتُحِبُّونَ أن يُكذَّبَ الله ورسولُهُ ؟ ». أخرجه البخاري.
“Overlever aan de mensen wat ze begrijpen; wil jij dat Allaah en Zijn Boodschapper (sallAllaahu ‘alayhi wa-Sallam) verloochend worden?” (Overgeleverd door al-Boecharie)Ibn Hajr heeft in Fath Al-Bârî gezegd, “In deze overlevering ligt het bewijs dat dubbelzinnige kennis niet vermeld moet worden bij (of tegen) het algemeen publiek..”
Shaykh Muhammad bin Saalih al-‘Uthaymin (rahimahoellaah) legde dit essentiële en vaak mis begrepen punt erg mooi uit. Na het vermelden van de overlevering van ‘Aliy (radiya Allaahu ‘anh), zei hij:
Het behoort tot één van de wijsheden in het verrichten van da’wah – uitnodigen naar Allaah -, dat je mensen niet verrast met kwesties waartoe zij niet in staat zijn deze te bevatten. Wat wenselijker is, is dat je hen uitnodigt in stadia, beetje bij beetje, totdat hun verstand compleet is gevestigd…”
Hij gaat verder met zeggen:
“[De uitspraak van 'Aliy] ‘Wil jij dat Allaah en Zijn Boodschapper (sallAllaahu ‘alayhi wa-Sallam) verloochend worden?’ is een retorische vraag, bedoeld als kritiek op dergelijk gedrag. Het betekent: willen jullie dat Allaah en Zijn Profeet (sallAllaahu ‘alayhi wa-Sallam) worden verloochend, door kwesties aan de mensen te overleveren die zij niet begrijpen? Want wanneer jij in een dergelijk geval zegt, “Allaah zegt, en Zijn Boodschapper heeft gezegd”, zullen zij, als hun verstand niet kan bevatten wat jij hen vertelt, zeggen dat je hebt gelogen. Hier verloochenen ze niet Allaah en Zijn Boodschapper, maar ze verloochenen jou, vanwege jouw woorden die je toeschrijft aan Allaah en Zijn Boodschapper. En dus zullen zij eindigen als mensen die Allaah en Zijn Boodschapper hebben verloochend – niet direct – maar door de manier waarop de betreffende persoon (jij) deze kennis over hebt gebracht.
Als nu wordt gezegd: Moeten we stoppen met het overbrengen van zaken aan de mensen die zij niet begrijpen, zelfs als zij dit dienen te weten? Het antwoord is, nee. We laten deze kennis niet in zijn algemeenheid liggen. Maar we moeten het hen vertellen op een manier waarop zij dit kunnen begrijpen en bevatten. Dit wordt gedaan door (de kennis) in stadia, beetje bij beetje over te brengen, totdat zij in staat zijn om dat wat wij zeggen te accepteren en zij zich hier comfortabel bij voelen. We verlaten de kennis niet die men niet kan begrijpen noch zeggen we, ‘dit is iets dat zij zullen verwerpen of haten, dus zullen wij er niet over spreken.’
Hetzelfde geldt voor het verrichten van een handeling die Sunnah is. Een handeling die mensen niet gewend zijn te verrichten en wat zij wellicht aanstootgevend kunnen vinden. We zouden moeten handelen naar deze Sunnah, maar pas nadat wij de mensen hierover informeren, dermate dat de mensen in staat zullen zijn om het te accepteren en zich er comfortabel en goed bij voelen.
We leren uit deze overlevering (van ‘Aliy) dat het belangrijk is om de mensen naar Allaah uit te nodigen middels wijsheid en dat het een plicht is voor degene die naar Allaah uitnodigen, dat zij het niveau van de betreffende persoon (die uitgenodigd wordt) in acht moeten nemen en dat zij eenieder een gepaste positie moeten toekennen.
[Majmû’ Fatâwâ Ibn ‘Uthaymîn Vol.10 p140]
